Warzone 2.0 - Call of Duty spin-off wordt volwassen (2024)

Toen Call of Duty Modern Warfare II verscheen, was er genoeg interesse in wat de singleplayer en multiplayer te bieden hadden, maar veel gamers keken vooral uit naar wat er nog aan zat te komen. Sinds de opkomst van battleroyalegames is het shooterlandschap immers ingrijpend veranderd en het in 2020 verschenen Warzone zal voor velen bovenaan de lijst staan binnen dat genre. Het spel, dat gebaseerd was op Call of Duty Modern Warfare uit 2019, werd tijdens de eerste coronalockdown ontzettend populair. Het verloor wat van zijn populariteit, onder meer door problemen met cheaters en een wat minder geslaagde map (Caldera), maar de introductie van Warzone 2.0 lijkt die negatieve trend om te kunnen draaien.

Warzone 2.0 introduceert om te beginnen een heel nieuwe map. Stukjes daarvan hebben we al gezien, want de wat grotere maps uit de multiplayer van Modern Warfare II waren afkomstig van deze grotere map. In Warzone 2.0 kun je hem in vol ornaat beleven. De nieuwe regio heet Al Mazrah, een fictief gebied in het Midden-Oosten. De map is groter dan Verdansk en Caldera en kenmerkt zich door een grote mate van variatie, minder open stukken en, uiteraard, diverse zonden die je kunt herkennen uit oude multiplayermaps. Zo kun je onder andere Quarry en Terminal tegenkomen terwijl je Al Mazrah aan het verkennen bent.

Dat verkennen begint, zoals altijd, in het vliegtuig dat over de zone heen vliegt. Vanuit de lucht bepaal je waar je wilt landen. Het recept is verder bekend; je beschikt over alleen een pistool, totdat je ergens in het speelveld betere wapens weet te vinden waarmee je gevechten met andere spelers of teams kunt aangaan. De beste wapens kun je vrijkopen bij 'buying stations' of verdienen door een 'loadout drop' te veroveren of een Stronghold in te nemen. Dat laatste is nieuw. Strongholds zijn gebouwen of zones die door AI-soldaten worden bewaakt. Versla je deze soldaten, dan kun je bij een speciaal kistje in zo’n gebouw je favoriete loadout kiezen en dus overstappen op de wapens waar je het liefst mee schiet. Je hoeft dat niet te doen, want zo’n gevecht aangaan is natuurlijk een risico, maar het kan later in het potje veel verschil maken.

Babbelen met andere teams

De aanwezigheid van AI-soldaten is leuk, maar lang niet de ingrijpendste of beste toevoeging aan Warzone; daarvoor kun je verschillende kanten op. Ik ben bijvoorbeeld fan van de nieuwe Proximity Chat. Die houdt in dat spelers die in elkaars buurt zijn, elkaar kunnen horen als ze met hun team praten. Je bent dus niet helemaal afgeschermd van de rest van de wereld als je met je team in een partychat zit. Dat geeft een leuk effect, want op willekeurige momenten hoor je ineens andere mensen praten en weet je zeker dat er vijanden in de buurt zijn. Bij die confrontaties ontstaan grappige gesprekken, waarbij de spelers elkaar een beetje uitdagen. Dat gaat meestal met een knipoog en op een acceptabele manier, maar het blijft online multiplayer; soms is het wat minder vriendelijk. Wie daar niet op zit te wachten, kan Proximity Chat helemaal uitschakelen.

Doe je dat, dan haal je indirect een andere toevoeging onderuit. Warzone 2.0 kent namelijk de Unhinged-spelmodus, die zowel in duo’s als in trio’s speelbaar is. Dit is in principe een normaal potje battle royale, met een belangrijke verandering: teams kunnen zich bij elkaar voegen. Als je dus anderen hoort praten in je chat, kun je ook vragen of ze willen samenwerken. Daar zit wel een spannend element aan; je geeft je positie mogelijk weg voordat de teams daadwerkelijk samengevoegd zijn en bent dus kwetsbaar. Wat als de vijand besluit zich toch niet bij je te voegen en het vuur opent? Voor hen geldt dezelfde onzekerheid, dus die periode van communicatie is hectisch en spannend. De potentiële beloning is het echter waard; met zes man een potje trio’s te lijf gaan is een heel groot voordeel. De eerste keer dat het ons lukte om samen te gaan met een ander team, wonnen we dat potje direct.

Naast Unhinged heb je natuurlijk ook gewoon de normale spelmodi, waarin je geen teams kunt samenvoegen. Hierbij vind je nu ook de thirdpersonmodus die we kennen van Modern Warfare II. Daarin zagen we ook al dat het je overzicht zeker kunt verbeteren, maar voor een Call of Duty-speler zal het schieten in third person toch altijd wat gek aanvoelen. Het is in onze ogen een leuke extra, maar niet veel meer dan dat. Onze teamgenoten stelden na enkele potjes ook al voor om terug te gaan naar de normale modi. Dat hoeft niet alles te zeggen, maar het moge duidelijk zijn dat ik er nog niet van overtuigd ben dat deze derdepersoonsmodi heel populair worden.

Of je nou de klassieke modus speelt of voor een van de nieuwe opties gaat en of je nou in je eentje speelt of in een team, sommige dingen blijven hetzelfde. Dat geldt voor de map, maar ook voor elementen die je op die map vindt. Op het speelveld vind je namelijk niet alleen allerlei wapens en spullen, maar ook opdrachtjes, die je kunt accepteren en voltooien om meer ervaringspunten en meer geld te verdienen. Dat geld kun je uitgeven bij buying stations. Je kunt dan bijvoorbeeld specifieke wapens of gear kopen en ook kun je hier overleden teamgenoten terugkopen. Terugkomen kan trouwens ook nog via de Gulag, maar daar kom ik zo op. Ik wil eerst nog even stilstaan bij wat andere details in Warzone 2.0

Bewuster looten

De nadruk in de spelmodus ligt dit keer namelijk iets meer op realisme. Niet dat Warzone 2.0 ineens een hardcore-spelmodus is, zeker niet, maar er zijn wat elementen waar je nu iets meer bij moet nadenken dan voorheen. Zo stop je spullen die je nu op de map vindt, in je rugtas en die heeft een beperkt aantal vakjes. Als hij vol zit, moet je spullen droppen om andere dingen op te kunnen pakken of je moet zorgen dat je een grotere rugtas vindt. Dit is een bekend iets voor spelers die weleens PUBG hebben gespeeld, maar voor Warzone is het nieuw. Het maakt dat je wat bewuster moet looten, maar ook dat je soms wat lang bezig bent met het selecteren van items uit je rugtas, zeker als je een andere speler hebt neergeschoten en gaat bekijken wat die allemaal in zijn tas had zitten. Het is daarbij trouwens wel zo fijn dat items waar je hoe dan ook iets aan hebt, zoals ammo voor een wapen dat je bij je draagt en geld, automatisch worden opgepakt.

Het toegenomen realisme komt ook op andere manieren terug. Een grappig detail is bijvoorbeeld dat de tablet die je gebruikt, ook leeg kan raken. Datzelfde geldt voor de benzinetank van voertuigen en nog grappiger is dat je dan bij een tankstation kunt stoppen om de tank weer vol te gooien. Ik ben zelf niet zo'n fan van het gebruiken van voertuigen in Warzone, want het maakt je erg zichtbaar voor andere spelers, maar het is leuk dat er wat meer detail zit in deze tak van het spel.

Gulag 2.0

Zoals gezegd: na je dood terugkeren in Warzone 2.0 kan nog steeds via de Gulag. In het eerste deel vocht je een duel uit tegen een andere speler en de winnaar mocht terug het spel in. Dit keer is het een duel van twee tegen twee, waarbij het winnende team terug mag. Je wordt hierbij gekoppeld aan willekeurige andere dode spelers, dus je speelt meestal met iemand die je niet kent. Het andere team verslaan is de meest gekozen tactiek, maar er is een andere optie. Er verschijnt na ongeveer een halve minuut namelijk een Juggernaut. Die Juggernaut kun je ook verslaan en als dat lukt, zijn alle spelers in het Gulag-duel de winnaar, oftewel: dan mag iedereen terug. Het is dus slimmer om die Juggernaut te lijf te gaan, maar ja… Het andere team uitschakelen is wel sneller. Vooral daarom zien we dat laatste jammer genoeg toch het vaakst gebeuren.

Lukt het je om wat langer in leven te blijven, dan zul je ook kennismaken met een ander nieuw fenomeen in Warzone 2.0. Uiteraard heb je in de potjes te maken met een immer kleiner wordende cirkel, maar in Warzone 2.0 kan het gebeuren dat de cirkel zich opsplitst in twee of drie kleinere cirkels, die dan een tijdje los van elkaar bestaan. Dat is een grappig effect, zeker in teams, want het is wel zo handig om met zijn allen in dezelfde cirkel te zitten. Na een tijdje komen de cirkels weer bij elkaar en gaat het spel weer verder in een grote cirkel, zoals normaal. De lol van deze manier van kleiner worden is dat de twee of drie cirkels kleiner zijn dan een grote cirkel zou zijn geweest. Binnen de afzonderlijke cirkels is de kans op een confrontatie dus ineens veel groter, ook omdat je aan de plaatsing van de andere cirkels een beetje kunt afleiden welke kant je op moet om goed te zitten voor de samensmelting van de cirkels. De kans is groot dat meer spelers die logica toepassen en dan kom je elkaar wat sneller tegen dan normaal het geval zou zijn.

De snelheid waarmee je spelers tegenkomt, heb je, zoals eigenlijk in elke battleroyalegame, zelf in de hand. Kijk maar eens naar de mensen die uit het vliegtuig springen. Een deel zal lijnrecht naar beneden gaan en zo snel mogelijk op de grond willen staan, en een ander deel kiest ervoor om wat verder te vliegen, want op de afgelegen gebieden beginnen meer spelers en heb je dus wat meer tijd en rust om rustig je wapenuitrusting bij elkaar te verzamelen. Het lullige van die aanpak blijft dat het zomaar kan zijn dat je een minuut of tien lekker rondscharrelt en dan bij de eerste confrontatie met een andere speler meteen wordt neergeschoten. Dan heb je al dat werk dus voor niets gedaan. Om die reden kiezen veel spelers zeker in solopotjes voor een agressievere aanpak. Het gaat tenslotte om het knallen.

DMZ

In teamverband ligt dat een beetje anders, omdat je dan wat meer coördinatie wilt; een beetje rustig kunnen plannen waar je heen gaat is wel handig. Veel teams doen zo eerst wat missies of nemen een Stronghold in om de kansen op een goed eindresultaat te verhogen. Als die speelstijl je ligt, is er trouwens nog een andere spelmodus die je kunt proberen. In DMZ draait het namelijk niet om het als laatste overblijven in het speelveld, maar om het uitvoeren van missies en het verzamelen van waardevolle loot. Je krijgt met je team per speelsessie maximaal 25 minuten om missies te doen en te looten en dan moet je zorgen dat je de zone verlaat. Word je doodgeschoten, dan verlies je al je loot, maar ook de spullen die je met je had meegenomen de zone in.

DMZ heeft niet lang nodig om zijn potentie te laten zien, maar ook zijn schaduwzijde. Dat laatste heeft vooral te maken met stabiliteit. De modus crasht nog steeds regelmatig en dat leidt er in sommige gevallen zelfs toe dat de game vindt dat je dood bent gegaan en dat kost je dus je spullen. Goed om te weten is wel dat DMZ officieel nog in bèta is, dus tot op zekere hoogte valt dat door de vingers te zien. Bovendien slaagt de modus er wel in te laten zien waarom er potentie in zit. De missies zijn leuk om te doen en gaan gepaard met enkele baasgevechten, waarbij je zelfs een wapen kunt aantreffen dat alleen in DMZ te vinden is. Daarnaast leidt de aanwezigheid van enkele andere menselijke teams tot veel spanning, want zeker als je al een en ander aan loot bij je hebt, staat er veel op het spel. In battle royale heb je simpelweg minder te verliezen dan in DMZ.

Dat maakt samenwerken in DMZ nog essentiëler dan in battle royale. DMZ is bedoeld om in teams van drie spelers te worden gespeeld, waarbij je ervoor kunt kiezen om, als je in je eentje speelt, via matchmaking twee spelers aan je te laten koppelen. Ik maakte echter vaak mee dat die spelers dan niet over een microfoon leken te beschikken, wat de onderlinge communicatie nogal lastig maakt. In algemene zin zou ik Warzone 2.0 toch al afraden als je niet over een headset beschikt of niet wilt praten tijdens het gamen. Deze game is niet zo leuk als je niet kunt communiceren met anderen en dus ook geen gebruik kunt maken van de Proximity Chat.

Een laatste puntje dat ik nog even wil aanstippen, is de technische staat van Warzone 2.0. Ik heb de game hoofdzakelijk op de PlayStation 5 gespeeld en hadden tijdens onze potjes regelmatig last van lag, haperingen en andere technische problemen. Het gebeurt te vaak dat een speler van je team wegvalt door connectieproblemen en soms stottert de gameplay voortdurend. Op andere momenten gaat alles wel goed en speelt Warzone 2.0 soepel genoeg, maar ook dan heb je nog last van kleinere bugs, zoals moeilijkheden bij het oppakken van wapens. Wel tof: de cross-platformfuncties werken prima. Ik speelde in een team waarbij de PS5, Xbox Series X en pc allemaal vertegenwoordigd waren. Je kunt dus met al je Warzone-vrienden samenspelen, ongeacht op welk platform ze zitten.

Conclusie

Warzone 2.0 is in alle opzichten een stap vooruit. Al Mazrah is een prima strijdtoneel, nieuwe toevoegingen als Proximity Chat leveren leuke, nieuwe effecten op en de game is op meer manieren speelbaar dan ooit tevoren. Over sommige elementen, zoals het systeem met de rugtassen, zijn de meningen verdeeld, maar mij bevalt het zeker. Het blijft lekker dat wat voor velen de shooter van dit jaar zal zijn, voor nul euro op jouw console of pc kan staan. Na Blackout en de eerste Warzone zet Call of Duty's battle royale opnieuw een stap vooruit. Warzone 2.0 is ondertussen een volwaardige game op zichzelf en stapt, voor zover het dat in 2020 nog niet gedaan had, definitief uit de schaduw van de klassieke Call of Duty-games.

Betalende spelers hebben het voordeel dat ze sneller bepaalde blueprints voor wapens bereiken en die dan in hun loadout kunnen stoppen, maar door zelf wapens te laten stijgen in level kun je dezelfde attachments gebruiken en dus dezelfde wapens namaken. Er zijn dus geen aspecten waar de betalende spelers bij kunnen en de niet-betalende spelers niet. Wat mij betreft is dat een acceptabele balans. Dat maakt Warzone 2.0 een spel dat het proberen meer dan waard is. Waar battle royale ooit een onderdeel van de grotere Call of Duty-game was, is het nu gewoon een game op zich, waarbij je je zelfs kunt afvragen hoelang de klassieke Call of Duty-mix, met een singleplayer, multiplayer en eventueel zombies, nog zal blijven bestaan als zoveel mensen zoveel enthousiaster worden van deze Warzone 2.0-variant.